7e weblog alweer

7e weblog.

Tja het is ff stil geweest maar hier is weer een weblog van ons. We zijn dinsdag 11 oktober voor een bliksem bezoek naar Nederland gegaan. We hebben eerst alles uit de auto geladen en in ons nieuw optrekje achter gelaten en met een lege auto naar Nederland gereden om nog wat spullen op te halen. Bij deze willen we Anita en Yvonne nog bedanken voor de biertjes, shoarma en de hartelijke ontvangst en Dieny voor de biertjes, eten, slaapplaats en ook de hartelijke ontvangst. Ook hebben we nog een paar zeer goede vrienden opgezocht in Grave en Oss en zijn we langs de ouders en zoon van Francine gegaan. Jullie ook allemaal nog bedankt voor de gastvrijheid.

In Tilburg staan al onze spullen opgeslagen. Alle dozen hebben een nummer en in een boekje staat netjes omschreven wat er allemaal in die dozen zit. Tenminste dat dachten we dus. Want in een van de dozen behoord een frietpan te zitten. We hebben bijna alle dozen bekeken (60 stuks) maar geen frietpan gevonden dus. We zijn zo een beetje heel de dag bezig geweest om een gedeelte uit de opslag plaats te halen en de dozen te bekijken. Want natuurlijk stonden de dozen helemaal achterin. Maar afijn de meeste spullen die we nodig hadden hebben we in de auto kunnen laden (proppen dus), behalve de televisie dan die kon helaas niet meer mee. We hebben zo zitten proppen dat de achter deuren niet meer open kunnen of alles pleurt er uit. Zondags zijn we weer richting Denemarken gegaan want we hadden een boot te halen en we wilde ook graag weer terug naar Noorwegen. Toch goed dat we alle twee weer zo snel mogelijk terug wilde naar Noorwegen. We wilde ook geen dag langer in Nederland blijven dan nodig was. ’s Maandags ’s morgens kwamen we in Noorwegen aan en had Noorwegen net zijn eerste nachtvorstje gehad. En natuurlijk moesten we stoppen bij de douane. Voor ons stond een Noor en die moest zijn kofferbak openen dus wij knepen hem al een beetje. Want natuurlijk hadden we wat dingen bij die we niet mee over de grens mochten nemen. Nou ik zeg het eigenlijk verkeerd, we hadden van sommige versnaperingen een te grote hoeveelheid bij. Op de bodem van de auto lagen wat flessen die de pa van oyvind graag wilde nuttigen en voor Francine wat sigaretten. En omdat deze man zo ontzettend veel voor ons had gedaan wilde we wel wat voor hem meenemen. Bovenop de flessen en de sigaretten lag heel de andere zooi. En dan bedoel ik onze pc’s, lege cd en dvd’s, boodschappen die we nog ff snel hadden gedaan, dvd speler, magnetron en ga zo maar door.
Vraagt de douanier: op vakantie in Noorwegen? Ik zeg: nee we zijn bezig met een emigratie naar Noorwegen en hebben wat spullen uit Nederland opgehaald die we nu naar onze appartement gaan brengen. Hij weer: wat heb je dan bij? Ik zeg: klein keuken spul. Hij weer: oh dan is het goed.
En we mogen doorrijden. Daarna hebben we wel ff gelachen om mijn snelle ingeving “klein keuken spul” de man moest eens weten.

Lang leve IKEA.
Tja ons optrekje is nog helemaal leeg als we aankomen, we hebben nl geen meubels. Dus de eerste inkopen gaan wat spullen worden van IKEA. We hebben wat houten stellingen gekocht en aan elkaar gekoppeld, dus een pc hoekje hebben we. Ook heb ik een stelling door midden gezaagd. 1 voor de tv en 1 voor de pc met heel onze muziek er op. Verder hebben we er een kleine eethoek met 2 stoelen, 2 lampen en 2 rieten stoelen voor in de huiskamer gekocht. We zijn bij een 2de hands winkel geweest en hebben er een fornuis en wasmachine gekocht. Dat was ook weer zo’n avontuur. De wasmachine en fornuis worden ’s avonds afgeleverd. Terwijl de tweedehandsboer de wasmachine naar binnen sjouwt sluit ik het fornuis aan en die werkt.
De wasmachine probeer ik niet gelijk want dat is te veel werk. Afijn, de man is weg en ik begin met de wasmachine. Heel fijn want we gaan gelijk wat kleren wassen, das nu wel nodig. Nou binnen 10 minuten staat de wasmachine aan de andere kant van de douche. Gelukkig zit er nog een snoer en slangen aan vast ander was de machine pleite geweest. Is zeker een machine met heimwee, wilde zijn baasje achterna. Als de wasmachine gaat centrifugeren moeten we met z’n tweeën het oude baasje in bedwang houden. Na een uur hebben we er genoeg van en besluiten we om het apparaat de volgende morgen terug te brengen. Wij de volgende dag de wasmachine achter in de auto geladen en naar de winkel toe. We eisen een nieuwe en krijgen een duurdere omdat we hem zelf terug brengen en dus de afleverkosten van een dag er voor willen verrekenen. Afijn, deze werkt prima, is stil en staat nog steeds op de zelfde plaats. We zijn ook bij het leger des heil geweest. Daar kopen we een bank, bed ombouw en ijskast. Het bed gooien we achter in de auto en de rest komen ze afleveren. Ze leveren alleen op maandag en donderdag. Ik geef ze mijn telefoonnummer en ik word gebeld zodra ze leveren. Het is inmiddels vrijdag en nog steeds is er niets geleverd en word er maar eens naar ze toe gebeld. De man aan de telefoon zegt dat er gisteren is geleverd, dus ik ga buiten kijken. Blijkt er inderdaad een dag van te voren geleverd te zijn maar aan de andere kant van het huis. Ze hadden eerst nog gebeld maar mijn telefoonnummer klopte niet. Dus hebben ze alles maar buiten neer gezet en zijn gegaan. Ik doe mijn beklag en zeg dat als er iets niet goed is ik terug bel. Jaja wat een bureaucratie hè. Waarom we alles 2de hands kopen is omdat wij alles nog in Nederland hebben staan. Straks als we ons eigen huisie hebben gaan we alles ophalen, tot die tijd doen we het maar ff met de 2de handsjes. Ook hebben we een auto aangeschaft. Ja, als we straks alle twee gaan werken hebben we toch vervoer nodig. Pa Oyvind weet nog een mooie en goedkope daihatsu te koop, hij is van zijn buurman die een garage heeft. Eerst mot er nog wat aan gesleuteld worden en dan zullen we gaan kijken. 2 dagen later belt hij me op en zegt: ik sta hier bij een opel garage en hier staat een mooiere en beter auto voor jullie, of we ff komen kijken. Pa Oyvind is taxi chauffeur en gaat volgens mij gewoon onder werktijd opzoek naar een auto voor ons. Het zelfde gebeurde met een matras. We hadden een nieuwe matras nodig en vroegen hem of hij een goed adresje had waar we die konden kopen. Staat hij plots voor de deur met zijn taxi zegt hij: stap in we gaan ff naar een winkel waar ze matrassen verkopen. Oh ja we hebben ook internet aangevraagd. Ook dat gaat niet soepel. Afgelopen vrijdag zou iemand langs komen om de boel te installeren, nou dus niet. Na veel telefoon verkeer en de hulp van pa Oyvind komt er aankomende week iemand langs, nou ik ben benieuwd. UPDATE: nou afijn ze komen ook deze week niet langs. As. donderdag wordt de lijn vrijgegeven, ik moet dan zelf alles aansluiten en installeren. Lijkt me een heeeel goed plan, dan gaat er tenminste iets gebeuren. Ik heb de boel al gemonteerd en zie nog 2 lampjes op de modem knipperen. Hopelijk gaan deze lampjes donderdag continu branden, want dan hebben we internet. Ook heeft het een paar dagen geleden gesneeuwd. Er lag gelijk een pak van 20 cm. Maar alles is al weer weg en nu is het elke dag zo rond de 12 graden. We zaten 2 dagen opgesloten want we konden niet weg met de auto. We hadden nl nog geen winterbanden gemonteerd en die heb je hier echt wel nodig. We zitten redelijk hoog op een berg dus is de weg stijl, winterbanden zijn dan echt geen overbodige luxe. En die gekke dingen werken ook nog. Maar net in de tijd dat we niet weg konden met de auto hadden we een afspraak staan met 2 vrienden die bij ons zouden komen eten. Dus moest er toch boodschappen gehaald worden. Wij zouden dat wel eens te voet gaan doen. Alle twee een rugzak mee genomen en wij op weg naar de winkel. De afdaling door het bos duurde maar zo’n 15 minuten. Wat vlees, bier ed. in de rugzak gepropt en weer op weg naar huis. Maar ja nu omhoog en met een rugzak die wel 20 kilo woog. Afijn, de terugtocht door het bos duurde 35 minuten maar nu wel met onze tong op onze schoenen. Ondanks dat er sneeuw lag zweette we ons helemaal achterover en leek het wel plus 20 graden. Ondertussen begint onze sociale contacten ook aardig vorm te krijgen. We hebben al bij verschillende mensen gegeten en worden overal bij betrokken. Pa (Arne) en ma (Turid) Oyvind zijn voor ons van onschatbare waarde en helpen ons waar nodig. Laatst zegt Arne: ik heb gisteren met Turid gepraat en we vinden dat jullie bij onze familie horen. Dus nu worden we regelmatig door heel de familie uitgenodigd. Allemaal heel erg leuk. Zo en nu stop ik er ff mee en ga de boel op een floppy zetten. Ik moet Arne ff helpen met een kabel leggen en ga bij hem deze weblog maar eens ff uploaden.

Allemaal weer tot horens en misschien (als we internet hebben) spreek ik jullie op MSN.
Je kunt ons aanmelden onder de volgende namen:
Francine: francenmich@zonnet.nl
Louis: Louis_134@hotmail.com

Ps. Het onderste witte gedeelte van foto “ons optrekje” is ons optrekje